مریان، دشت هزار گور

مریان، دشت هزار گور

شنبه ۱۹/۰۵/۸۱ از میراث فرهنگی گیلان با جیپ به همراه آقایان سید ابوالقاسم میر جعفری، مجید اخوان و سیاوش غلامی راهی تالش می شویم. قرار است از آنجا به سمت مریان* و آق اولر** و سایت باستانی آن تول برویم. در ابتدا قرار بود ساعت ۹ صبح حرکت کنیم ولی به دلایلی ساعت ۱۱:۵۰ صبح از رشت به راه افتادیم و همین باعث شد که تقریباً ساعت ۳ بعد از ظهر در آنجا باشیم. مریان روستایی است قدیمی در ییلاق جنگل های تالش و در فاصله ی ۳۳ کیلومتری شهر تالش. در وجه تسمیه نام آن زیاد گفته اند که معتبر ترین آنها مربوط است به دختری به نام مریم که شاه ایل این منطقه بوده و دیگری این که این منطقه پر از مار بوده و آن را ماران و ماریان و نهایتاً مریان صدا می کنند. البته لا اقل در مدتی که من اینجا بودم خبری از مار نبوده
این روستا در ارتفاع بین ۱۵۰۰ تا ۱۷۰۰ متر بالا تر از دریا قرار گرفته است. منبع درآمد اصلی مردمان این منطقه کشاورزی و دامداری است. پوشش گیاهی غنی این منطقه یکی دیگر از ویژگی های جذاب آن است. با درختچه ها و درختانی همچون بلوط، راش، نارون، تمشک، توت، توت فرنگی، سیب، گوجه سبز، آلوی وحشی، آغطی، شوند و گیاهان دارویی همچون پونه، مرزه، گزنه و کحلیک اوتی یا علف کبک

به جز ساختمان مسجد -بازسازی ۱۳۷۲ یا ۳- و چند خانه ی دیگر بقیه ی خانه ها کاهگلی اند که عمر برخی از آنها به بیش از صد سال می رسد. این روستا در گذشته ۲ آسیاب آبی داشته که یکی از آنها ۲۵ سال پیش و دیگری هم ۱۳ سال پیش از بین رفته است. مردمان این محل ترکی صحبت می کنند اما در عین حال با زبان فارسی آشنایی کامل و با تالشی نیز بعضاً آشنایی دارند. محلی ها معتقدند که زیر هر سنگ بزرگ این دشت یک قبر است که البته این عقیده ی غلطی هم نیست

* Mariyan

**Agh-evlar